Iako je fond za izgradnju jedne od najlepših i najupečatljivijih građevina u Pančevu – Evangeličke ili Evangelističke nemačke crkve, osnovan još 1891. godine, zidanje ovog zdanja počelo je 1904. i ono je konačno završeno 1906. godine.
Osnivač Evangelističke verske opštine u Pančevu bio je Fridrih Kverfeld, građevinar i preduzimač. U novembru 1894. godine otkupljena je kuća Bace Ćurčina za 7.000 kruna i taj plac u današnjoj Ulici Mite Topalovića određen je za buduće mesto gradnje crkve.
U publikaciji „Istorija Evangelističke crkvene opštine AV u Pančevu“ G. Švalma, koju je objavio Istorijski arhiv u Pančevu, navodi se da skoro da nije bilo pojedinca koji nije dao doprinos za izgradnji ove crkve, bez obzira na veru i naciju. Mnoga evangelistička društva iz drugih država takođe su finansijski pomagala gradnju. Prema pomenutom izvoru, građevinska komisija je raspisala konkurs za plan nove crkve, a za najbolji je izabran plan „Luter” budimpeštanskih arhitekata Julijusa Papa i Franca Sabolča.
Nacrt građevinskog placa uradio je gradski inženjer Milivoj Matić. Opština je za predstavnika arhitekata i kontrolnog građevinskog i nadzornog savetnika jednoglasno izabrala Aurela Seldera, a građevinska komisija se 30. aprila 1905. odlučila za građevinara i preduzimača Lorenca Balgača, koji je bio najpovoljniji i najprihvatljiviji.
Uz Aurela Seldera za nadzornika je postavljen i Milivoj Matić. Lorenc Balgač je 25. marta 1906. preminuo, ali se gradnja nastavila pod nadzorom građevinara Кarla Hefuera.
Švalm navodi da je za livenje i isporuku zvona određena firma Franca Turija iz Budimpešte i zvona su stigla početkom juna 1906 godine.
Najveće se zvalo „Vera” i na njemu je bio natpis kao i na staroj bogomolji: „Svi ste vi deca Božja verom u Isusa Hrista”.
Drugo zvono, srednje veličine, zvalo se „Ljubav” i nosilo je natpis: „Ako jezike čovečije i anđeoske govorim, a ljubav nemam, onda sam kao zvono koje ječi ili kimval koji zveči”.
Treće, najmanje, zvalo se „Nada” i na njemu je pisalo: „Budite u nadi radosni, a u nevolji budite trpeljivi, u molitvi budite postojani”.
Zvona su se prvi put oglasila 14. juna 1906, uz prisustvo mnogih građana različitih veroispovesti.
Crkva je osveštana 4. novembra 1906. godine, uz prisustvo mnogih vernika, zvuke orgulja i pevanje Luterove pesme „Čvrst grad je Bog naš”.
Danas se ova zvona nažalost ne oglašavaju, a svakako bi bilo veoma lepo ponovo čuti kako to gradom odzvanjaju Ljubav, Vera i Nada…
